Tranen
Zag u dat ook vanmiddag, dat meisje op de fiets, een grote bos bloemen in haar armen en tranen in haar ogen?

Hints
Verwarmingen in huize Kazarca lijken een voorkeur te hebben voor de maximale stand. Ze houden ervan om zich spontaan, rotsvast en zonder tegenspraak te dulden op stand sterretje (=hoog) vast te zetten.
Kazarca vermoedt dat dit een stille hint is. Kazarca staat de laatste tijd namelijk wel open voor paranormaliteiten. Dat doet ze niet bewust, dat gebeurt gewoon zo.
Maar goed. Verwarming. Hoogste stand. Stille hint. Paranormaliteiten. Alle wegen leiden naar Haiti, zoveel is duidelijk.

Plannen
Wel, lieve lezer, als alles goed gaat, si dios (en de politieke situatie) quiere, isj'allah, ga ik zo rond juni voor vijf maanden naar Haiti. Ga ik voor vijf maanden naar het eiland. Ga ik zo af en toe naar Santo Domingo, maar ga ik vooral voor vijf maanden naar het zuidwesten van Hispaniola.
Sinds vannacht droom ik erover. Sinds eergisteren zweeft er een onderzoeksonderwerp rond in mijn hoofd. Sinds kort heb ik er ook echt zin in, ja. (Kriebels in maagstreek)

Binnensmonds gevloek in huize Kazarca
Ik beschouw mezelf niet als dom. Ook niet als onhandig. Niet a-technisch, niet digibeet. Hooguit een beetje verstrooid, soms. Maar op de een of andere manier lukt het me niet om, wanneer ik het écht wil, de video goed te programmeren. Waarom moet dat ding ook op stand-by staan als het later op de avond moet beginnen met opnemen?
Nu ja, iemand de Cold Feet van deze week in de aanbieding?

Kazarca loopt vandaag op wolkjes
We waren op schoolreis. Naast mij in de bus zat medebegeleidster S. Voor mij M van de lagere school. G kwam naar me toe. Kwam op mijn schoot zitten. Nam mij op zijn schoot. Omhelsde me, liet me los, streelde me, wiegde me urenlang heen en weer. En toen was het aan mij, vond 'ie. Ik zoende hem. Ging met mijn handen door zijn haren. Mijn koude handen op zijn warme buik. En er ontstond commotie. Het vliegtuig waar we inmiddels in zaten zou tussenlanden in Egypte. We gingen naar beneden, maakten een scherpe bocht en stegen toen weer op. Dat was niet goed, merkten we aan het cabinepersoneel. Stress, hysterie, verdwenen piloot, verdwenen G. Maar dat kon mij niet van mijn stuk brengen.
G is al drie jaar dood en ik dank vandaag de droomgoden.

Weblog, in essentie gewoon een dagboek
Scriptiebegeleidster gestrikt.
Met vriend D bagels geluncht.
Met vriendinnen L en H vergadergeborreld.
Met vriendin L tien bier gedronken voor drie euro zestig (vriend D achter bar).
Met vriendin L op rock & blues gedanst.
Gezwijmeld over haar date van morgen. Van op de grond tot in de wolken en terug. En weer terug.
Vriendin R verteld dat ik haar haat en vooral van haar hou. En dat ik al weet wat ik schrijven zal in het boek dat ik voor haar kopen ga. Traantjes.
Met L en R de nacht in gedanst.
Met eerste en misschien enige one-night-stand R (het is allemaal een kwestie van definitie, leer ik in mijn studie) gekletst. ("Er moet wel gedanst worden, Judith.")
Met slaap en hoofdpijn in bed. En met een glimlach.

Goed bezig
Kazarca heeft nieuwe kleren en hairdo. Ander parfum. Melk in huis. Ordelijke kamer.
Kazarca heeft vandaag nee gezegd tegen een loopbaankansenscheppende vraag. Dat vindt ze heel wat. Daar is ze behoorlijk trots op.
Verder droomde Kazarca vannacht wild en onstuimig over de Amsterdamse obligatieyup. Ze vraagt zich nu af of het wel zo'n goed idee was om nee tegen hem te zeggen.
Ze heeft hem alvast toegevoegd aan haar MSN-lijstje. Misschien kunnen ze praten.

Met dank aan vriendin R
In het kleine kamertje met de grote computer werkte hij foto's bij. Daar verdiende hij zijn geld mee. Neuzen maakte hij kleiner en billen ronder. Ogen blauwer en rimpels gladder. Borsten strakker en lippen voller.
Onderweg van dat kleine kamertje naar het grote appartement kon hij het niet laten te bedenken welke filter hij bij de voorbijgangers zou gebruiken. Welke lichaamsdelen kleiner, groter, dikker of dunner zouden kunnen. Elke nacht, terwijl zijn vriendin lag te slapen, schraapte hij stukjes huid van haar af. Oliede ze, kneedde ze in nieuwe vormen en plakte ze er elders weer aan. Geen hond die het merkte.

Waarom mijn neus vanavond rood is
U vraagt zich vast af, lieve lezer, waarom mijn neus vanavond rood is.
Wel, dat zal ik u vertellen.
Mijn neus is vanavond rood omdat ik vandaag vele bladzijden las.
Ook omdat ik vandaag koffie dronk. Tot twee maal toe.
Omdat ik die vriend eindelijk vertelde dat ik zijn vriendin maar stom vind. (Hij liep zwijgend weg)
Omdat ik vele uren in treinen zat.
Twee keer natgeregend werd.
Friet van 't Veltems friethuisje at.
Sigaretten kocht maar ze niet rookte.
Een baan in de wacht sleepte.
Een punt achter de obligatieyup zette.
En twee vreugdedansjes deed.
Daarom, lieve lezer, is mijn neus vanavond rood.
Ik dacht wel, dat u dat weten wou.
(Sierlijke buiging)

Hyper
Er was er eentje en die haalde haar energie uit de wijn in haar glas. Een ander uit haar wilde plannen. Nog eentje uit de vlinders in haar maagstreek. En de laatste uit haar natural high. En gevieren bezongen ze de schoonheid van de avond. En op hun barkruk zaten ze te draaien en te wiebelen en te lachen en te tieren en in hun hoofden ging het, stiekem maar oh zo duidelijk, van "I just don't know what to do with myself".

Later
En dan zit je met de leukste mensen uit je studiejaar na het eten nog een paar rondjes rolwoord te spelen, en dan is het stil want dan denkt iedereen hard na over mogelijke lettercombinaties, en dan hoor je plots wat er uit je luidsprekers komt. Dan hoor je Stef Bos die zich afvraagt of dit nu later is, en dan wordt het nog stiller en dan bedenk je dat als dit nu later is, het voorlopig wel prima is zo.

Hoe het ook kan
Nou, kijk. Kazarca doet ook aan platonische liefde. En, lieve lezer, dat is niet haar keuze. Maar lieve lezer, ze vindt het wel goed zo. Bij wijle vloekt ze diep in haar binnenste en wil ze eigenlijk gewoon op die platonische vent springen. Maar ook daar staan tussen droom en daad.... juist.
En eigenlijk is het wel leuk. Genoeg spanning, genoeg geflirt, maar duidelijke grenzen, geen gedoe en geen complicaties. De volgende keer is het altijd weer leuk en de vorige keer is ook altijd een mooie herinnering. En staan stuntelen als je de lichtknop niet vinden kan, krijgt zo weer een geladenheid om u tegen te zeggen. En dat is dan weer inspirerend.

Over kleine meisjes die groot worden
Op de berg waar ik vandaan kom woonde ook een jongen. Filip. Raar maar spannend vond ik hem altijd. Mijn vriendinnetjes en ik waren stiekem een beetje bang van hem. Die jongen is nu een man en toert door de lage landen met zijn Hommage á Brel. Vanavond deed hij Leiden aan. Ik ben niet onbevooroordeeld, maar lieve mensen, gaat dat zien, het is een spektakel.
Na de voorstelling mocht ik naar de loge. Filip kende me nog. Dat vind ik heel wat want ik was per slot van rekening gewoon een van de kleine meisjes die stiekem een beetje bang voor hem waren. Hij vroeg nog naar mijn broer en zus en vertelde wat over de zijne. Hij is nog steeds een klein beetje raar maar, om eerlijk te zijn, vooral heel spannend. Ik zou nu nog naar de kroeg kunnen waar hij is. Maar tussen droom en daad staan praktische bezwaren. Zoals de studie morgen. En een of andere Amsterdamse obligatieyup. Kazarca is wijs vanavond en gaat complicaties uit de weg.

Kriebels
Jaja, want het is toch stukken makkelijker om te flirten met iemand aan de andere kant van de oceaan dan aan de andere kant van de tafel.
Vind-ik-dan.

Ook ik
Films gekeken, boeken gelezen, met enige regelmaat uitgeweest, Fins bezoek gekregen, veel gelachen, spannende dingen beleefd, lang geslapen, lekker gegeten, maar vooral gechilld.
En dan is het op, die vakantie, en dan lokt de bank en de kruik en de thermometer en de paracetamol en de antispierpijnzalf. Godver.

Schone schijn
Ik moest het maar eens gaan toegeven. Kon het niet langer blijven ontkennen. Gisteren naast ketting, oorbellen, haarspul, agenda, kaasfonduekaas, stokbrood en drank, ook een asbak gescoord. Een echte, niet een raar multifunctioneel potje of een opgebrand theelichtje. Een echte asbak. Voor het te laat is en ook dat niet meer kan.
Lieve mensen, ik rook. Mijn goede voornemen? Om dat niet meer tegen mezelf te blijven ontkennen.