Twee weken
Er staat een tasje in de hoek van mijn kamer. Met dingen die ik vast vergeet mee te nemen als ik ze nu niet snel klaar leg. Stroomomzetter, muggenspul, scheerschuim, lenzen, internetbankierenapparaatje. Gisteren heb ik een boekje gekocht over gezond blijven in de tropen. Een grote toilettas. Ik heb al een EHBO-kit. Een half jaar pil. Een selectie van CD's-die-echt-meemoeten.
Af en toe bellen mensen, zeggen ze dat we toch echt nog een biertje moeten gaan drinken. Dat doen we dan. En bij het afscheid zeg ik dat het nog niet voor een half jaar is. Nee, dat we elkaar vast nog wel tegenkomen. Want ik ben er immers nog twee weken. Zeeën van tijd. Om lijstjes klein te krijgen, opdrachten af te werken, de laatste dingen te kopen, mijn spullen te verhuizen, om weg te kruipen in de armen van A, en om mensen tegen te komen tussen de bedrijven door.
Lieve lezer, loopt u Kazarca nu binnenkort tegen het lijf, neem dan nog geen afscheid. Ze heeft nog twee weken. Jullie komen elkaar vast nog wel eens tegen.

M en de omkeer
Een paar jaar geleden leerde ik M kennen. Eenentwintig was ze. En extreem christelijk en degelijk. Ze kwam uit een extreem christelijk gezin, uit een dito deel van Nederland en had een extreem christelijke verloofde.
Een paar dagen geleden kwam ik M weer tegen. Met haar nieuwe vriend. Een grote lekkere neger met een kind. Ik schreeuwde nog net niet "You go girl!".

Integratie
Het begon allemaal vier jaar geleden.
Toen ik van België naar Nederland verhuisde.
Er antropologie ging studeren.
Langzaam maar zeker vaker naast Nederlanders dan naast Belgen in de collegebanken ging zitten.
Langzaam maar zeker vaker bier ging drinken, ging vergaderen en werken met Nederlanders.
Voor ik het wist viel ik op Nederlandse mannen. Ging ik relaties met hen aan. De een weer gezonder dan de ander. Ging ik Nederlandse woordjes gebruiken en vaker jij dan gij zeggen. Vaker jullie dan gelle.

En toen kwam het moment dat de Rode Duivels uitgeschakeld werden voor het EK.

Zo kwam het dat ik dinsdag in een oranje kroeg zat. Met grote en kleine in oranje gehulde lijven. Oranje hoeden, shirts, toeters en bloemen. Een oranje petje op mijn hoofd en een Heineken voor mijn neus. Een shirt in rood-wit-blauw. Zo kwam het dat ik rechtsprong bij het doelpunt. De longen uit mijn lijf schreeuwde en me in-en-in blij voelde. Zo kwam het. En zo komt het dat ik nu met maar een heel klein beetje aarzeling, overtuigd schrijf: Hup Holland!

Terug van weggeweest
Vriendin S is weer in de buurt.
Net terug van lang en ver weggeweest. Vriendin R en ik hielden het haast niet meer.
Checkten de vliegtuigaankomsttijden ook al wisten we niet hoe ze vloog.
Belden elkaar midden in de nacht.
Stuurden sms'jes met allerlei wilde speculaties.
Over hoe het geweest zou zijn.
Hoe het nu gaan zou.
Namen zaterdag een vroege trein ondanks de kater om weer bij haar te zijn.
Kwamen zondag met een latere trein weer terug, alweer met kater.
Vriendin S straalt.
Betrekt zo af en toe, maar straalt dan weer.
Heeft spannende verhalen en swingende muziek.
Is helemaal blij met Afrika.
Zo blij dat ik me haast afvraag of ik wel het juiste continent gekozen heb.
Om lang en ver weg te gaan, over een kleine maand.

Woord en Beeld



[Hier zijn ze geland, zestig jaar geleden. Zag er ongetwijfeld heroïscher uit toen.]

In huize Kazarca in Veltem-Beisem zijn er twee dochters en een zoon.
Dochter één was traditioneel van de woorden, dochter twee was steeds van de beelden. Dochter één doet er journalistiek bij en is alweer een tijdje aan de weblog. Dochter twee studeert voor regie-assistente en is de fotografe des huizes.
Dochter twee heeft sinds kort ook een weblog.
Dus moest dochter één ook maar eens aan het beeld.
Bij deze.

Trein
Ze zat in de trein. Las Yusef el Halal. Proestte het met enige regelmaat uit. Keek dan geschrokken op. Keek om zich heen. Las verder. Keek naar links.
Daar sliep een man. Snurkte een man. Op het tafeltje voor hem een boek, omgekeerd en open. Op het boek een leesbril.
Ze boog haar hoofd een beetje om de ondersteboven staande titel te kunnen lezen. Ging verbaasd weer rechtop zitten. Haar blik op strak vooruit. Draaide haar hoofd met een snok weer horizontaal. Keek nog eens. Kneep haar ogen tot spleetjes om letter voor letter goed te kunnen lezen. Het stond er echt. The multi-orgasmic man.
Hij snurkte overtuigd verder.