maandag, mei 23, 2005

Lista
Ik wist het meteen toen ik hem zag. Het was een Dominicaan. Soms weet je dat gewoon. Dat zie je dan. Soms denk je dat je dat ziet maar dan blijkt'ie ineens Arabisch te praten. Dan is het geen Dominicaan.
Hij stond voor me in het GWK en had het met het kassameisje over het geld dat hij opgestuurd had maar waar wat mis mee gegaan was. Driehonderdvijftig euro. Ik ving op dat ze het over pesos hadden en ook over Dominicaanse Republiek (zie je wel). Ik wou hem nog vragen waarom hij nou geld stuurde naar het eiland. Ik wou hem omhelzen en zeggen: "Jij bent de andere kant van mijn scriptie!" en "Vertel me over je familie, hier met die data!"
Maar ik deed het niet. Trad niet uit de schaduw. Ik kon er immers niets meer mee. Want het is over. Af. Klaar, die scriptie. Twintig keer gecheckt, geprint en ingebonden. Helemaal afgelopen. Toen de man buiten gehoorafstand was, vroeg ik het kassameisje twee kaartjes voor het concert van Aventura. U weet wel, die Dominicaanse boyband. Die avond vierde ik dansend, gillend en luid meezingend mijn eigen kleine feestje.

woensdag, mei 18, 2005

Vrijdag de 13de
We gingen bootliften, L en ik.
"Bootliften", hoor ik u denken, "waarom bootliften?"
Dat zal ik u vertellen, dat komt omdat ik jarig was, vijfentwintig werd en nog nooit gebootlift had. Maar L was zesentwintig en was ook onervaren dus het viel nog mee.
We gingen dus bootliften. "Wanneer ik jarig was", hoor ik u denken.
Alweer een paar dagen geleden. Nee hoor, het is niet erg dat u dat vergeten bent. Doe ik ook aldoor.

Maar dat bootliften dus.
"Hoe dat werkt?"
Nou dat werkt heel simpel. Je gaat aan de kade staan, en als er een boot komt, steek je je duim op. En dan maar hopen.
De meeste mensen lachen en varen verder. Sommigen vragen waar je heen moet. Als je dan roept "Nergens, gewoon een eindje varen", zeggen ze dat ze naar de apotheek moeten. Dat moeten ze dan helemaal niet maar dat is gewoon een netjese manier om te zeggen dat ze wel beter weten dan twee gekke, uitgelaten wijven mee te nemen op hun boot. Ze hebben geen zin in Single white female toestanden op de grachten, zie je ze denken.

Net als bij zoveel belangrijke zaken in het leven, moet je op mannen alleen mikken. Mannen alleen zijn niet bang voor twee leipe vrouwen aan de waterkant. Mannen alleen willen aanspraak. Een man alleen in een boot is een man alleen aan de bar in de kroeg. Even glimlachen en even wimpers knipperen en hij is blij. Een hartelijk "dankje" na een tochtje op de Leidse grachten en zijn dag kan niet meer stuk.
En L en ik zijn wel zo goed dat we hem dat gunnen.

woensdag, mei 11, 2005

"Waarom ik mijn telefoonnummer aan een koordje om mijn nek draag? Zodat ze me kunnen bellen als ik kwijt ben."

vrijdag, mei 06, 2005

Sinds vannacht leef ik met nachtmerries.
Dat komt omdat het bijna klaar is, met die scriptie. Met die studie.
Omdat ik nu moet gaan bedenken wat ik moet, met de rest van mijn leven.
Goodbye zekerheid, goodbye controle.
Hello nachtmerries.

zondag, mei 01, 2005

Kazarca vermaakt zich (toch) wel
Kroegentocht op koninginnenach(t)
(Denk: dronken outcasts in de rondte tollend),
Terassentocht op koninginnedag
(Denk: oranje en bier bier bier)
En fietstocht (50 kilometer! wel 50!) op dag van de arbeid
(Denk: weiland en water en duinen en strand)
Want, soms is het niet ál scriptie dat de klok slaat.

Weblog Commenting and Trackback by HaloScan.com