Kazarca en de Zweed
Op het werk hebben wij een Zweed, twee bazen en ik. De Zweed en ik vinden elkaar wel aardig. Dat komt omdat we van dezelfde generatie zijn, van dezelfde stad houden en van dezelfde politieke standpunten gediend zijn. Dat praat lekker.

Vanmiddag waren de Zweed en ik alleen op kantoor. De bazen waren uit. Ik maakte aanstalten om mijn waterflesje aan de kraan op onze werkzolder te vullen.
"Nee!" riep de Zweed. "Doe het niet!"
"Wat?!" riep ik terug. "Waarom niet?!"
"Het water van beneden is beter!", antwoordde de Zweed, struikelend over zijn woorden, nog voor ik de kans kreeg de dop van mijn flesje te schroeven.
"Ik heb een blinde test gedaan!", riep hij.
Even bleef het stil.
Hij staarde me met verlegen doch trotse ogen aan.
Ik staarde met een verbijsterde blik terug.

Hij had een blinde test gedaan!
Ik lachte hem vertederd uit, maar gehoorzaamde. Want met blinde testen van Zweden ga ik niet in discussie.

Zondag
Op zondag gaan ze allemaal naar de kerk.
In hun zondagse kleren.
Natuurlijk hoort dat, maar in mijn hoofd gebeurt dat alleen maar in de dorpen. Niet in wereldstad Leiden. Het leek wel alsof ik in Carnivale rondfietste. Al die rokken enzo. En toen brak de hemel open en de hel los.

Ziek
Dat politie in Londen zomaar verdacht uitziende mensen in het hoofd mag schieten,
dat mensen in Florida (dodelijk) geweld mogen gebruiken wanneer ze zich bedreigd voelen.
Dat vind ik ziek. En ook heel eng.
Belachelijk en extreem verontrustend.
What have they done to my world, ma?
Look what they've done to my world.

Camping Rotterdam
Dit weekend zat ik op de camping. Midden in de stad. Maar wel met echte tenten, kampvuren, tekkelraces, stille disco's, akela's, fietstochten en verre skylines. Wat een prachtig gebeuren.

Schoolvriendin A trouwde vandaag. In het kerkje in het dorp. Ze was in het gebroken wit en ze was mooi. Schoolvriendin A had me uitgenodigd op de receptie. Daar waren ook haar schoolvriendinnen S en andere A. Beiden hebben een dochter. Ze toonden foto's en praatten over wat voor type zwembandjes het beste waren voor op vakantie. Ze hadden het over BH's met doorschijnende bandjes en over ingewikkelde autorijschema's.
Ik was er met mijn zusje. Ze keken en dachten het maar vroegen het niet. Of ik nog niet aan kinderen dacht. Of aan trouwen. Ze vroegen niet welk soort zwembandjes ik zou verkiezen en of hij of ik meestal reed. Ze vroegen het niet want er was geen Hij, er was mijn zusje die dapper aan mijn zij stond en het ook allemaal aanhoorde.
Wij zijn Anders, besloten we op de terugweg.

Wij zagen net Leiden licht worden. Ik zei: "kijk hoe blauw de hemel en hoe mooi de maan is man".
"Oh nee", hernam ik mezelf, "kijk hoe blauw de hemel en hoe mooi de maan is, vrouw". "Kijk, vrouw", zei ik. We zoenden elkaar en gingen elk onze eigen kant op. Ik liep langs het water en dacht aan Haar, dacht aan Hem. Was helemaal leplazarus zoals ze dat hier noemen maar dacht aan Haar en aan de zoenen en aan Hem en aan de zoenen en het was goed. Helemaal goed. "Wats keburt", vroeg ik me af, "Wats keburt".