Haantjes
Toen ik daar nog was, aan de andere kant van de oceaan, zag ik het eens op TV, hanenvechten. Een typisch Dominicaans gebruik, volgens de stem van de commentator. Maar ik had er nog nooit van gehoord, hierzo, tijdens het jaar in Santo Domingo jaren geleden.
Maar tijdens het jaar in Santo Domingo jaren geleden had ik ook niet gehoord van vrouwen met verschillende minnaars, van mannen die pas echt man zijn als ze er een aantal vriendinnetjes op nahouden, van man en vrouw en kinderen die samenwonen zonder getrouwd te zijn, van dagen zonder stromend water en van nabije familieleden die in de gevangenis gezeten hebben. Nee, in Santo Domingo was het allemaal anders.
In Santo Domingo dus geen hanengevechten, in Yasate wel. Aan de overkant van mijn straat. Twee briesende, kakelende, pikkende, steeds meer bloedende hanen, een grote kring schreeuwende mannen errond, waartussen een blanke vrouw. Op haar schouders de handen van een Baltimore-baseballspeler uit Yasate, tegen haar rug zijn buik. En toen liep een van de hanen weg - inmiddels ogenloos, en was het allemaal over.